Παλαίπαφος (Κούκλια): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
μ
Greeklish variables name replaced
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ (Greeklish variables name replaced)
 
(5 ενδιάμεσες εκδόσεις από 2 χρήστες δεν εμφανίζονται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{Περιοχή
{{Περιοχή
   |acronym= Παλαίπαφος (Κούκλια)
   |acronym= Παλαίπαφος (Κούκλια)
   |imagename=
   |imagename=iero_tis_afroditis.jpg
   |imageCaption=Αρχαιολογικός χώρος Παλαίπαφος (Κούκλια)
   |imageCaption=Ερείπια του Iερού της Αφροδίτης
   |newwidth=
   |newwidth=
   |eparxia=  
   |district=  
   |sintetagmenes=
   |coordinates=
   |ektasi=  
   |area_stretch=  
   |ipsometro=
   |altitude=
   |plithismos=
   |population=
   |website=
   |website=
}}
}}
Γραμμή 29: Γραμμή 29:
Το '''Ιερό της Αφροδίτης''': το Ιερό της Αφροδίτης ήταν ένα από τα σημαντικότερα και πιο ξακουστά θρησκευτικά κέντρα του αρχαίου κόσμου. Τα (ομολογουμένως φτωχά) κατάλοιπα του Ιερού περιλαμβάνουν δύο ομάδες κτηρίων. Στα νότια σώζεται το αρχαιότερο ιερό, το Ιερό Ι, που χρονολογείται γύρω στα τέλη της Ύστερης Εποχής του Χαλκού. Αποτελείται από μια υπαίθρια αυλή (το τέμενος), που ήταν περίκλειστη με μεγαλιθικούς τοίχους, και μια στοά στο κέντρο της οποίας φυλασσόταν ο κωνικός βαίτυλος, σύμβολο της δύναμης της Μεγάλης Θεάς. Σημειώνεται ότι η λατρεία της Θεάς στην Παλαίπαφο ήταν ανεικονική. Ο λατρευτικός βαίτυλος διατηρήθηκε και στο ρωμαϊκό Ιερό ΙΙ, που οικοδομήθηκε στα βόρεια του προηγούμενου και χρονολογείται στα τέλη του 1ου αιώνα ή στις αρχές του 2ου αιώνα μ.Χ. Το Ιερό ΙΙ περιλαμβάνει μια εσωτερική υπαίθρια αυλή (το τέμενος), που πλαισιώνεται στη νότια, ανατολική και βόρεια πλευρά της από καλυμμένες στοές.
Το '''Ιερό της Αφροδίτης''': το Ιερό της Αφροδίτης ήταν ένα από τα σημαντικότερα και πιο ξακουστά θρησκευτικά κέντρα του αρχαίου κόσμου. Τα (ομολογουμένως φτωχά) κατάλοιπα του Ιερού περιλαμβάνουν δύο ομάδες κτηρίων. Στα νότια σώζεται το αρχαιότερο ιερό, το Ιερό Ι, που χρονολογείται γύρω στα τέλη της Ύστερης Εποχής του Χαλκού. Αποτελείται από μια υπαίθρια αυλή (το τέμενος), που ήταν περίκλειστη με μεγαλιθικούς τοίχους, και μια στοά στο κέντρο της οποίας φυλασσόταν ο κωνικός βαίτυλος, σύμβολο της δύναμης της Μεγάλης Θεάς. Σημειώνεται ότι η λατρεία της Θεάς στην Παλαίπαφο ήταν ανεικονική. Ο λατρευτικός βαίτυλος διατηρήθηκε και στο ρωμαϊκό Ιερό ΙΙ, που οικοδομήθηκε στα βόρεια του προηγούμενου και χρονολογείται στα τέλη του 1ου αιώνα ή στις αρχές του 2ου αιώνα μ.Χ. Το Ιερό ΙΙ περιλαμβάνει μια εσωτερική υπαίθρια αυλή (το τέμενος), που πλαισιώνεται στη νότια, ανατολική και βόρεια πλευρά της από καλυμμένες στοές.


Η '''Μεσαιωνική Αγρέπαυλη''': βρίσκεται σε ένα λόφο που δεσπόζει της παράκτιας πεδιάδας. Κτίστηκε από τους [[Λουζινιανοί]]Λουζινιανούς βασιλείς το 13ο αιώνα μ.Χ. και αποτελούσε το κέντρο της περιφερειακής διοίκησης και επίβλεψης της παραγωγής ζάχαρης. Μετά την οθωμανική κατάκτηση του 1571, μετατράπηκε σε διοικητικό κέντρο του τσιφλικιού των Κουκλίων. Εγκαταλείφθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα.
Η '''Μεσαιωνική Αγρέπαυλη''': βρίσκεται σε ένα λόφο που δεσπόζει της παράκτιας πεδιάδας. Κτίστηκε από τους [[Λουζινιανοί|Λουζινιανούς]] βασιλείς το 13ο αιώνα μ.Χ. και αποτελούσε το κέντρο της περιφερειακής διοίκησης και επίβλεψης της παραγωγής ζάχαρης. Μετά την οθωμανική κατάκτηση του 1571, μετατράπηκε σε διοικητικό κέντρο του τσιφλικιού των Κουκλίων. Εγκαταλείφθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα.


Πρόκειται για ένα κτηριακό σύμπλεγμα με κεντρική υπαίθρια αυλή. Από το αρχικό κτίσμα σώζεται μόνο μέρος του πύργου της πύλης και τμήματα της ανατολικής και νότιας πτέρυγας, τα οποία ενσωματώθηκαν στο οθωμανικό κτίσμα. Η γοτθική αίθουσα στην ανατολική πτέρυγα αποτελεί ένα από τα ωραιότερα γοτθικά μνημεία που σώζονται στο νησί. Η ανατολική πτέρυγα χρησιμοποιείται σήμερα ως το Τοπικό Αρχαιολογικό Μουσείο Παλαιπάφου και στεγάζει ευρήματα από το Ιερό της Αφροδίτης και τις γύρω περιοχές.  
Πρόκειται για ένα κτηριακό σύμπλεγμα με κεντρική υπαίθρια αυλή. Από το αρχικό κτίσμα σώζεται μόνο μέρος του πύργου της πύλης και τμήματα της ανατολικής και νότιας πτέρυγας, τα οποία ενσωματώθηκαν στο οθωμανικό κτίσμα. Η γοτθική αίθουσα στην ανατολική πτέρυγα αποτελεί ένα από τα ωραιότερα γοτθικά μνημεία που σώζονται στο νησί. Η ανατολική πτέρυγα χρησιμοποιείται σήμερα ως το Τοπικό Αρχαιολογικό Μουσείο Παλαιπάφου και στεγάζει ευρήματα από το Ιερό της Αφροδίτης και τις γύρω περιοχές.  
Γραμμή 47: Γραμμή 47:


==Πηγές==  
==Πηγές==  
* Αδαμάντιος Σάμψων-Σοφία Κατσαρού, 2007, «Η προϊστορία της Κύπρου», στο: Αδαμάντιος Σαμψών, Προϊστορική αρχαιολογία της Μεσογείου, εκδ.Καρδαμίτσας, Αθήνα.
* Karageorghis, V., Raptou, E. 2014: Necropoleis at Palaepaphos from the end of the Late Bronze Age to the Cypro-Archaic Period, Λευκωσία.
* Βάσσος Καραγιώργης, 1978, Αρχαία Κύπρος, Μορφωτικό ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα.
* Flourentzos, P. 2007: The sarcophagus of Palaipaphos, Λευκωσία.
* Flourentzos, P. 2007: The sarcophagus of Palaipaphos, Λευκωσία.
* Hogarth, D.G., James, M.R., Smith, R.E., Gardner, E.A. 1888: «Excavations in Cyprus, 1887-8. Paphos, Leontary, Amargetti», JHS 9, 147-271.
* Hogarth, D.G., James, M.R., Smith, R.E., Gardner, E.A. 1888: «Excavations in Cyprus, 1887-8. Paphos, Leontary, Amargetti», JHS 9, 147-271.
* Iacovou, M. 2007: «Site Size Estimates and the Diversity Factor in Late Cypriot Settlement Histories», BASOR 348, 1-23.
* Iacovou, M. 2007, «Site Size Estimates and the Diversity Factor in Late Cypriot Settlement Histories», BASOR 348, 1-23.
* Iacovou, M. 2008: «‘The Palaepaphos Urban Landscape Project’: Theoretical Background and Preliminary Report 2006-2007», RDAC, 263-289.
* Iacovou, M. 2008, «‘The Palaepaphos Urban Landscape Project’: Theoretical Background and Preliminary Report 2006-2007», RDAC, 263-289.
* Iacovou, M. 2012: «From regional gateway to Cypriot kingdom. Copper deposits and copper routes in the chora of Paphos», στο V. Kassianidou, G. Papasavvas (επιμ.), Eastern Mediterranean metallurgy and metalwork in the second millennium BC: A conference in honour of James D. Muhly, Nicosia, 10th-11th October 2009, Οξφόρδη, 58-69.
* Iacovou, M. 2012: «From regional gateway to Cypriot kingdom. Copper deposits and copper routes in the chora of Paphos», στο V. Kassianidou, G. Papasavvas (επιμ.), Eastern Mediterranean metallurgy and metalwork in the second millennium BC: A conference in honour of James D. Muhly, Nicosia, 10th-11th October 2009, Οξφόρδη, 58-69.
* Iacovou, M. 2013: «Paphos before Palaepaphos. New approaches to the history of the Paphian Kingdom», στο D. Michaelides (επιμ.), Epigraphy, Numismatics, Prosopography and History of Ancient Cyprus. Studies in honour of Ino Nicolaou, Ουψάλα, 275-292.
* Iacovou, M. 2013,«Paphos before Palaepaphos. New approaches to the history of the Paphian Kingdom», στο D. Michaelides (επιμ.), Epigraphy, Numismatics, Prosopography and History of Ancient Cyprus. Studies in honour of Ino Nicolaou, Ουψάλα, 275-292.
* Karageorghis, J. 2005: Kypris. The Aphrodite of Cyprus. Ancient sources and archaeological evidence, Λευκωσία.
* Karageorghis, J. 2005, Kypris. The Aphrodite of Cyprus. Ancient sources and archaeological evidence, Λευκωσία.
* Karageorghis, V. 1983: Palaepaphos-Skales. An Iron Age Cemetery in Cyprus, Κωνσταντία.
* Karageorghis, V. 1983, Palaepaphos-Skales. An Iron Age Cemetery in Cyprus, Κωνσταντία.
* Karageorghis, V. 1990: Tombs at Palaepaphos, 1. Teratsoudhia, 2. Eliomylia, Λευκωσία.
* Karageorghis, V. 1990,Tombs at Palaepaphos, 1. Teratsoudhia, 2. Eliomylia, Λευκωσία.
* http://www.mcw.gov.cy/
* http://www.mcw.gov.cy/
* http://kyprioscharacter.eie.gr
* http://kyprioscharacter.eie.gr
3.467

επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης